“Настоящее время” TV-sinin izləyicisi deyiləm. Ümumiyyətlə, bilmirəm harda yayımlanır. Arada kimsə videolarını sosial şəbəkələrdə paylaşanda qarşıma çıxır, bir də pullu reklamlarda görsənir. “Время” sovet TV-sinin ana xəbər proqramı idi (indiki anlayışla deyirəm, o vaxlar ana-bala söhbəti yox idi). Ona görə, adı da ürəyimə yatmadı.
Bu TV-nin bir atmaca skeçinə rast gəldim. Türkmənistan prezidentinin müğənni, idmançı, DJ görkəmlərində peyda olması ələ salınır.
Berdımuxammedovun oxumağından, DJ-liyindən bir balca estetik zövq də almaq olardı, əgər “Настоящее время” prodüseri tez-tez onun səsini kəsib araya ətürpəşdirən cinql qoymasaydı. Sizə bu cinqlı dinlətdiyim üçün üzr istəyirəm.
Hal-qəziyə belədir ki, bu TV-ni ABŞ normal TV-ləri olmayan ölkələr üçün açıb. Baxıb səviyyələnmək üçün, demokratiyanı öyrənmək üçün, nə bilim, açıq-cəmiyyət-filan qurmaq üçün.
Berdımuxammedov Şərqin ən qapalı, ən anti-demokratik, ən gülünc rejimlərindən birinin başında durur – bunu hamımız bilirik. Ancaq bir prezidentin kütlə qarşısında musiqi oxuması, DJ-lik eləməsi, at sürməsi niyə ələ salınmalıdır? Lokal mediadakı propaqanda mərəzini hesaba almasaq, bəlkə də Türkmənistan elitasının gördüyü tək doğru iş budur.
Mahnı oxumaq, sadə adamlarla bir sırada əylənmək qeyri-ciddi adamlarınmı işidir? Ciddi olmaq üçün siyasətçi kütlə qarşısında mərsiyəmi oxumalıdır? Arif Nihat Asyanın “Dua” şeirinimi söyləməlidir? Prezident adamları dəstələyib sıraya düzüb, qabaqlarına düşüb namazmı qılmalıdır ki, ona Amerika TV-si ciddi baxsın?
Yəni Şərqin problemi təkcə avtoritarizm deyil.
Onun qabağında 3 böyük problem var. Avtoritar rejimlər, dini fanatizm və Danabaş kəndinin mediası.
